Middelburg’s Balletje

Net als vandaag kan kou genadeloos zijn. Dat ervaarden ook de scheepsbouwers die tijdens de 17e eeuw bij weer en ontij de schepen bouwden waarmee Middelburg zo rijk werd. Om zich tegen de striemende weersomstandigheden te weren droegen ze daarom dikke jassen en hadden ze de vrouw des huizes een muts laten breien om het hoofd en oren tegen de kou te beschermen.

Daar de ruimen in de schepen vaak lager waren dan de mannen die er werkten, kwam het nogal eens voor dat het hoofd pijnlijk werd gestoten tegen de laaghangende balken. Dat leverde vaak beschadigde mutsen en een bebloed werkpak op waar ‘moeder de vrouw’ niet blij van werd. Met kookwas probeerde ze het bloed uit de kleding te verwijderen en menigmaal moest de stopnaald worden ingezet om de gaten te dichten.

Sjaan Dekker, een vlijtige timmermans vrouw, kwam op een briljant idee. Ze creëerde van wat restjes wol een balletje wat ze bevestigde op de muts van haar man, waardoor er een zogenaamd stootkussentje ontstond tussen het hoofd en de balken. Het scheelde haar veel herstel- en schoonmaakwerk en veel Middelburgse lotgenoten volgden haar voorbeeld. In de volksmond werd het ‘Sjaan’s balletje’ ofwel het ‘Middelburgs’s balletje’ genoemd.

Alhoewel de helm inmiddels de muts heeft vervangen op de werkplaats kom je het balletje nog steeds tegen in het hedendaagse straatbeeld.

Grappig hoe een creatieve Middelburgse 'Sjaan', zonder het te beseffen, de mode veranderde.